Fresco inspires

Thank you, Europe, thank you Erasmus!

Kilkunastu dorosłych ludzi z różnych stron Europy ustala jakąś konkretną datę i wyjeżdża na tydzień w jedno miejsce, pokonując wiele kilometrów drogi. Nie jest tak, że ci ludzie nie mają nic innego do roboty; przeciwnie, mają rodziny, dzieci lub czasem już wnuki, pracę, zwierzęta, obowiązki, choroby i całą masę własnych spraw. A jednak jadą w to miejsce, po to, żeby tam wstawać o 6 rano i pracować aż do wieczora przy wspólnym projekcie. Nie robią tego dla pieniędzy, ani dla kariery, przeciwnie, często muszą użyć pieniędzy, a sprawy zawodowe nadrobić....po co więc cały ten wysiłek?

Projekty Erasmus na tym właśnie polegają: żeby dać ludziom możliwość spotkania się, wymiany poglądów, świeżego spojrzenia na świat, nauczenia się nowych rzeczy. Tak, wstajemy skoro świt i często nie mamy jak oderwać się od pracy przez cały dzień. W Eberswalde w Niemczech, gdzie spędziłam cały tydzień pracując nad kolejną edycją projektu European Reflection in Frescoes, nie miałam nawet czasu zobaczyć miasta, w którym byłam, nie kupiłam żadnej pamiątki czy czegokolwiek...ale to zupełnie nie ma znaczenia.

Spędzamy czas na czymś innym, niż to czym zajmujemy się na co dzień - w tym wypadku uczyliśmy się (i innych, bo były też warsztaty z młodzieżą) starej techniki robienia fresków. Jak zrobić zaprawę, jak malować, jak przenosić wzór na ścianę w skali; ale też jak się dogadać z człowiekiem malującym obok, jak ubrać w słowa swoje myśli po angielsku, francusku, niemiecku. A przy okazji - ten czas sprzyja też opowieściom. A każdy niesie ze sobą jakąś opowieść, zupełnie inne doświadczenia życiowe, inne historie. I te historie często są opowiadane, bardziej lub mniej zrozumiale, niosą w sobie nadzieję i poczucie jedności, świadomości, że każdy człowiek i jego przeżycia są ważne. I ta wymiana myśli jest czymś bardzo ważnym, czymś co kiełkuje w nas jak raz zasiane ziarno, i wzrasta, wzbogacając nas i pozwalając nam nieść dalej to, czego się nauczyliśmy, przekazywać dalej, dzielić się z innymi. Wracamy do naszych rodzin, do uczniów i do innych ludzi, pełniejsi i bogatsi, a im więcej mamy, tym więcej możemy dać.

Fresk, nad którym pracowaliśmy przedstawia Europę - jako nauczycielkę w przedszkolu, a wokół niej dzieci, poszczególne kraje. Dzieci robią różne rzeczy, które są niby zwykłymi zabawami, ale symbolizują to wszystko, co ważne jest dla nas wszystkich w Europie: ktoś wspólnie z kimś buduje, ktoś komuś pomaga, ktoś kogoś chroni. Na domku napis "welcome", bo Europa ma być przyjazna i otwarta dla wszystkich. Jest miejsce na opowiadania, nauki, ekologię. Jest też wspólna zabawa, muzyka, sztuka. Tak ma wyglądać nasza Europa - różnorodna, wspierająca i dla wszystkich. A my przez ten tydzień - jak wcześniej wiele innych - mogliśmy się poczuć częścią czegoś większego. Zachęcam wszystkich do uczestniczenia w projektach Erasmusa; zawsze warto to robić.

Thank you, Europe, thank you Erasmus!

Several adult people from different parts of Europe agree on a particular date and leave for a week, meeting in one place, driving many kilometers to get there. It is not that these people have nothing else to do; on the contrary, they have families, children, sometimes grandchildren, work, animals, duties, illnesses and plenty of other things. But anyway, they go there, to get up at 6 and work until the evening for the project together. They don't do that for money, nor for the career, nevertheless they have sometimes to use the money and to do overtime in their work...why do they take the effort?

Erasmus projects are exactly it - they give people the possibility to meet, exchange views, freshly outlook on the world, learn new things. Yes, we get up at dawn and often have no time to leave work all day. In Eberswalde in Germany, where I spent the whole last week with the European Reflection in Fresco project, I didn't even have time to visit the city, let alone buyung a souvenir or something...but it is not important at all.

We spend time doing something else than we do every day as a routine - this time we were learning (and teaching others, because there were also workshops with students) the old technique of making frescoes.How to make the coatings, how to paint, how to transfer the model in the scale; but also how to talk to the person working next to you, how to find the right words for your thoughts in English, French, German. And by the way - this time is also good for stories. And these stories are told, more or less clearly, they carry hope and the sense of unity; the awareness that every human being and their feelings are important. And this exchange of thoughts is something essential, which blossom in us as the seed once planted, and it grows, enriching us and letting us go further carrying what we have learnt, passing it down, sharing with others. We come back to our families, our students and other people, fullfilled and richer; and the more we have, the more we can give.

The fresque, on which we were working, depicts Europe - as a preschool teacher, and the kids around, as all the European countries. The children do different things, which are the usual to play, but symbolise all which is important to us all in Europe: somebody builds something together with others, somebody is helping somebody else, somebody is helping, somebody is protecting. On the little house there is a "Welcome" sign, because Europe should be friendly and open to everyone. There is a place for stories, teaching, ecology. There is also space for playing, music and art. That's what our Europe should be - diverse, supporting and for all. And we during this week - and many others before - had the opportunity to feel the part of something bigger. I encourage everybody to take part in Erasmus projects; it is always worth it!

To the fresco

We start with the words

Air lime, a float, intonaco, sieve, trace gobetis trowel

And many others which we do not know

We say to ourselves we won't master it

The wall is the wall

A barrier

Not alive

We worry and we don't understand

Because we don't know what will happen

The glare in the work of a craftsman

The gesture, then the light

The awareness of the gesture

Of the work and of oneself

With other men, other women

In the same movements, in the same space

At the same time wanted by the wall

Wanted by the coating

In the end of the words there are the fingers

There ist the tool

We will spread smooth trace, we will paint

We will find the gesture of ancient masters

Light tough after light touch

The brush in the water then a bit of the pigment

Beautifully called earth of Sienna red of Herculanum

The wall is humid is alive

The coulours take their depth bit by bit

The body is stretched towards the wall

Which is turning into fresco

Makes sing in Italian

A fresco

The colour is born little by little

With each of the many touches of the brush

The hand and the look

In pure attraction

Reveal a colour

Of a person's skin, of a tree

That of the sky as well

The blue of the fresco

All Italy goes through the time

Blue landscapes of Toscany

Till the ones of France l'Aube, l'Anjou, le Poitou

And now the ones of Poland, Czechia, Germany

For the times to come

Peaceful landscapes

Where the colours the light

Repeat everywhere

The quiet joy of living

Patricia Cottron-Daubigné (9-15 septembre 2021)

(translation by Elżbieta Olak-Posacka, 22th September 2021)

Vers la beaute

Ils disent le mur n'est pas vivant

Mais moi, je ne le crois pas

Je le sens sous mes doigts

Chaque jour un peu different

Les grains de sable bougent

La structure est changée

Les couleurs flottent

L'une après l'autre

Dans l'air

Et nous, on danse avec le mur

Collés dessus par les outils

Et les mains sales couvertes avec la chaux

Froids et en colère dans la pluie

Mais en quelque sorte absorbés

Les serviteurs de la beauté

Qui est en train d'être révelée

Elżbieta Olak-Posacka

Into the beauty

They say the wall is not alive

But I can't believe it

I feel it under my fingers

Every day a bit different

The grains of sand are moving

The structure is changing

The colours float one by another

One after the other

Into the air

And we dance with the wall

Glued to it by the tools

And dirty hands covered with lime

Cold and angry in the rain

But somehow enchanted

The servants of the beauty

That is being revealed.